بر پایه اسناد و مدارک ، نگارگری ها و مینیاتوری های سده های پیش ، آنچه که ما به نام سنتور در اختیار داریم در واقع سنتوری است که از نزدیک به یکصد و پنجاه سال پیش (زمان قاجار) با شکل و شمایل کنونی خود در اختیار هنرمندان این مرز و بوم قرار دارد. چنان که سنتور های محمد صادق خان (که نخستین نمونه صوتی ساز سنتور به جا مانده از دوران قاجار متعلق به وی میباشد)، حبیب سماع حضور و حبیب سماعی ، در ابعاد ، شمار خرک و چگونگی ساخت ، بسیار نزدیک به سنتور دست ورزی است.

قدمت آثار کشف شده نشان میدهد که این ساز از ایران به کشور های دیگر منطقه راه یافته است و در دیگر کشورها به نام های مختلفی نامیده میشود؛ مثلا در چین آن را ((یان_کین))، در اروپایی شرقی ((دالسی مر))، در انگلستان ((باترفلای))، در آلمان و اتریش ((مک پر))، در هند ((سنتور))، در کامبوج ((فی)) و در آمریکا ((زیتر)) مینامند البته این ساز در این کشور ها با تفاوت هایی مورد استفاده قرار می گیرد. در بعضی نواحی ارمنستان و گرجستان ساز سنتور رواج زیادی دارد. همچنین گونه های مشابه ساز سنتور در عراق ، ترکیه ، سوریه ، مصر ، پاکستان ، تاجیکستان ، میتنام ، کره ، اوکراین و دیگر کشور های آسیای میانه و نیز در یونان نواخته میشود.